Een spoel, of zelfinductie, is eigenlijk een klos draad, zoals ook aan het symbool te zien is:

Deze afbeelding toont twee spoelen. Spoel L1 heeft geen kern; het draad van L2 is gewikkeld om een kern van ferriet (weekijzer).

Wat zal er gaan gebeuren als we de spoel aansluiten op een gelijkspanningsbron (batterij)?

Als kind hebben we misschien wel eens een elektromagneet gemaakt door koperdraad om een spijker te wikkelen en het met een batterij te verbinden. Zonder het te weten maakten we eigenlijk een zelfinductie. We weten nu dus wat er gebeurt als we een spoel aansluiten op een batterij: we kijgen een elektromagneet. Wees echter wel voorzichtig; de spoelen die we in de winkel kopen zijn van heel dun draad gemaakt. Als we het op een batterij aansluiten, kan de spoel binnen een seconde defect raken door oververhitting

Al zijn elektromagneten erg handig, het wordt pas echt interessant als we een spoel aansluiten op een wisselspanning. Wanneer we de verbinding tussen een spoel en de batterij verbreken, wil die spoel het magnetisch veld in stand houden. Het magnetisch veld omkeren gaat dan ook niet zomaar. Maar dat is wel precies wat wisselstromen willen doen: het wil telkens het magnetisch veld omkeren. Hoe hoger de frequentie, hoe moeilijker dit is. Met andere woorden: een spoel houdt wisselstroom tegen, maar geleidt gelijkstroom.

De eenheid van inductie is Henry, symbool H. In schema's treffen we gewoonlijk mH (miliHenry) en uH (microHenry) aan.